حجاب مایه ی تشخص زن است؛ بر خلاف تبلیغات ابلهانه و ظاهر بینانه مادی گرایان مایه اسارت زن نیست؛ مایه ی آزادی زن است.

زن با برداشتن حجاب های خود، با عریان کردن آن چیزی که خدای متعال و طبیعت پنهان بودن اون رو از زن خواسته خودش رو کوچک می کنه؛ خودش رو سبک می کنه؛ خودش رو کم ارزش میکنه !

دشمن، دشمنان دنیای ما، دشمنان آخرت ما، دشمنان عزت ما، از نقاط ضعف ما استفاده می کند، از حس شهوت ما، از غضب ما، از علاقه ما به جلوه پوشی، خودنمایی، از اینها استفاده می کند ! باید مراقب باشیم.

حجاب وقار است، متانت است، ارزش گذاری زن است، سنگین شدن کفه ی آبرو و احترام اوست، اینها را باید خیلی قدر دانست و از اسلام باید تشکر کرد بخاطر مسئله ی حجاب، این جزء نعمت های الهی است.

حضرت آیت الله خامنه ای

زن شکست‌خورده زنی نیست که از زن‌بودن خود ناراحت است بلکه از من بودنش شکست خورده است. در این حال است که خود را چنین تحلیل می‌کند که برده‌ای هستم در چنگال مرد و باید با کار خود زندگی او را بسازم که مرد از زندگیش تمتع گیرد. اگر تحلیل زن در زندگی ‌چنین شد، خود را آن مَن می‌داند که در من شدن شکست خورده و لذا خود را کلفتِ همسر و فرزندانش حس می‌کند. در حالی که زن وقتی در وجود اصیل خود قرار داشته باشد، به چیزی ماوراء قدرت نظر می‌کند، جاروب‌کردن و تیمارکردن کودکان را عین زندگی می‌بیند. برعکسِ زن شکست‌خورده که چه در درون خانه کار کند، چه بیرون خانه، خود را کلفتی می‌داند که محکوم به بیگاری است. با این مَن شدن هر چه می‌کند از احساس شکست خارج نمی‌شود، چون در حقیقت منِ خود را در مقابل منِ مرد قرار داده است.
این کتاب از جدیدترین کتابهای استاد طاهرزاده است که به بررسی مشکلات زنان و خانواده ها می پردازد. فصل «ازدواج، تولدی دیگر» از مهمترین بخش های ای کتاب است که نگاهی جدید و حکمی به بحث ازدواج و خانواده دارد. 

نام کتاب:زن آنگونه که باید باشد                                  نام نویسنده : اصغر طاهرزاده

ناشر : لب المیزان

بحث خودمون رو با يه پرسش شروع مي كنيم : «با توجه به كتابهاي انجيل و تورات زنهاي مسيحي و يهودي بي حجاب گناهكار هستند يا نه؟»

صفت حيا و عفت در زن و غيرت در مرد يك امر فطري است. بنابراين زن از نظر فطري و طبيعت، عفت و پاكدامني را دوست دارد و از بي عفتي و برهنگي نفرت دارد. هر چند شايد به موجب نداشتن اعتقاد و ايمان قوي به خداوند بزرگ و روز قيامت و يا در اثر وسوسة شياطين و غرق شدن در گناهان جلو فطرت آنها گرفته شود و به بي حجابي روي بياورند. امّا اين نمي تواند مجوزي براي مخالفت با فطرت انساني باشد.
از طرفي تمامي اديان الهي، كه از طرف خداوند بزرگ براي هدايت انسانها آمده اند، كاملاً با فطرت بشر هماهنگي دارند، به اين معنا كه هرگز دستوري از طرف خداوند نرسيده كه مخالف فطرت پاك انساني باشد.
از اين روي تمام اين اديان به خواست فطري انسانها پاسخ گفته و دستور به حجاب داده اند تا بوسيلة آن انسانها بتوانند در كمال عفت و پاكدامني به كمال حقيقي برسند و هر كس با فطرت و دين خود مخالفت كند گنهكار محسوب مي شود.
تورات و انجيل فعلي كه به دست بعضي از شاگردان حضرت موسي و عيسي ـ عليهما السّلام ـ نوشته شده بر موضوع پاكدامني و حجاب زن و دوري از هر ناز و عشوه گري جز در برابر شوهر، تأكيد نموده است. تورات دربارة رِفْقه (دختر بتوئيل) كه با نامحرم برخورد مي كند چنين مي گويد: رِفْقه چشمان خود را بلند كرده، اسحاق را ديد و از شتر خود فرود آمد. و از خادم پرسيد: اين مرد كيست كه در صحرا به استقبال ما مي آيد؟ خادم گفت: آقاي من است. پس بُرْقعْ (نقاب) خود را گرفته، خود را پوشاند. (1)
تورات در مورد دختر موآبيّه مي گويد: «بُوعَز بروت» گفت اي دخترم مگر نمي شنوي! به هيچ كشت زار ، ديگر براي خوشه چيني مرو و از اينجا مگذر، بلكه با كنيزان من در اينجا باش و چشمانت به زميني كه مي دَرَوند نگران باشد و در عقب ايشان برو. آيا جوانان را حكم نكردم كه تو را لمس نكنند.(2)

بُو عَزْ گفت: زنهار، كسي نفهمد كه اين زن به خرمن آمده است، و گفت چادري كه بر تو است بياور و بگير.(3)

طبق اين دستورها كه در مورد حجاب در تورات آمده است، اگر زنهاي يهودي و مسيحي (چون مسيحيان اعتقاد به تورات دارند) حجاب را رعايت نكنند گنهكار محسوب مي شوند. و حتي در تورات فعلي به چنين زناني وعده عذاب در آخرت داده شده است.
خداوند مي فرمايد: از اين جهت كه دختران صَهْيُون متكبر هستند و گردن افراشته و غمزات چشم راه مي روند، و به ناز مي خرامند و به پاهاي خويش خَلْخالها را به صدا در مي آورند، بنابراين خداوند، فَرْق سر دختران صهيون را كلْ (كچل) خواهد ساخت و خداوند عورات ايشان را برهنه خواهد نمود. و در آن روز خداوند، زينت، خلخالها و پيشاني بندها و هلامها را دور خواهد كرد، و گوشواره ها و دستبندها و رو بندها را، و دستارها و زنجيرها و كمربندها و عِطْردانها و تَعْويذها، و انگشترها و حلقه هاي بيني را، و رخوت نفيسه و رِداها و شالها و كيسه ها را، و آينه ها و كتان نازك و عمامه ها و بُرقعْها را، و واقع مي شود و به عوض عطريّات عفونت خواهد شد و به عوض كمربند ريسمان و به عوض مويهاي بافته كَلّ (كچلي) و به عوض سينه بند زُنّارِ پلاس و به عوض زيبائي سوختگي خواهد بود.(4)

در عهد جديد نيز آياتي به همين موضوع اختصاص

همچنان که در کتاب " فرهنگ برهنگي و برهنگي فرهنگي " ص 5و 6 نيز آمده است  در شريعت اسلام براي لباس پوشيدن , چهار ملاک اصلي قرار داده شده است ؛ يعني پوشيدن هر لباسي که اين چهار شرط را داشته باشد , جايز و غير آن ممنوع است( مستمسک عروة الوثقي , ج 5 , ص 239 ؛ مجمع الفايده و البرهان , ج 2 , 102 )

 شرط اول : لباس بايد پوشاننده ي حد واجب شرعي باشد . بر زن  واجب است همه ي بدن خود – به جز صورت و دست ها تا به مچ – را از نامحرم بپوشاند . بر مرد نيز لازم است پيش و پس خود را از نگاه ديگران محفوظ نگاه دارد .

 شرط دوم : لباس بايد فتنه انگيز و محرک شهوت نباشد . گاهي لباس ساتر مقدار لازم است , ولي تحريک کننده ي قواي شهواني مي باشد؛ پوشيدن اين لباس هم حرام است .

شرط سوم : لباس بايد ويژه ي کفار نباشد . پوشيدن لباس هاي ويژه ي مسلمانان و نيز لباس هاي مشترک جامعه ي اسلامي و کفار جايز است، اما لباس هايي که پوشيدن آنها انسان را به نظر ظاهري شبيه کفار مي گرداند، ممنوع است . مسلمان بايد هويت اسلامي خود را پاس دارد و با پوشيدن لباس بيگانگان، خود را دلباخته و مفتون روش آنها نشان ندهد (و عزت خود را نيز حفظ نمايد ).

شرط چهارم : لباس , نبايد " لباس شهرت " باشد . هرگونه لباس و نيز آرايش و رفتاري که موجب انگشت نما شدن آدمي در ميان ديگران شود , ممنوع است .